Thailand
Door: PeggyErwin
Blijf op de hoogte en volg Peggy & Erwin
23 Januari 2007 | Thailand, Bangkok
'Laat nooit eten op de kamer' zeiden Ton & Marianne nog. We hadden hun waarschuwing wel enigszins ter harte genomen en ons voedsel op het extra bed gelegd. We lagen deze nacht gescheiden op twee smalle bedjes, met een net iets te smal muskietennet erboven. Om 6 uur sprongen de tl lampen aan tot 10 uur(de rest van de dag geen electriciteit), alle muggen konden zo naar binnen in ons houten hok met veel open gaten.
We hebben het muskietennet zo goed mogelijk om ons heen getrokken en waren al snel vertrokken. S nachts werd Erwin gewekt door onheilspellende geluiden, brrrr, brrnnng, en getrippel rond het bed van Peggy die zich nog veilig waande in haar slaap. Daarna verschoven de geluiden zich rondom het bed van Erwin en het derde bed. Maar hij kon niets vinden dus hij ging er weer vandoor. Plots hoorde erwin in de kamer van Ton & Marianne een hoop kabaal, hij had wat te pakken. We weten niet wie hij was, maar hij had vast een hele lange staart.
De grensovergang naar Thailand verloopt gelukkig soepel. Voor de zekerheid hebben we al onze bagage nog even doorgezocht op slecht bedoelde 'kadootjes', maar dit was niet nodig. De douaneambtenaar zette blind de twee stempels in ons paspoort terwijl hij zijn ogen strak gericht hield op een thaise soap. Nou, dat viel weer mee. Dat Thailand welvarender is merk je meteen. We zien hier geen kinderen die nog kleinere kinderen voortslepen op hun rug, of als er geen nanny meer nodig is, druk meehelpen met het binnenhalen van de oogst. Hier lopen ze met bolle buikjes en beentjes de supermarkt in en uit met een lekkere hotdog of slush puppie.
Maar de meeste kinderen zien we hier niet, want die zitten gewoon op school. We worden hier dus niet in alle dorpen enthousiast toegejuicht door wuivende kinderhandjes. Dat is wel lekker rustig fietsen. Maar geen gebrek aan support, er is hier regelmatig een volwassene die breed naar ons grijnst, een duim opsteekt of een hand uit het raam van de auto gooit. De mensen zijn echt super sympathiek hier. Iedereen lijkt vrolijk en joviaal. De sfeer is hier prima.
We hebben van twee duitser een tip gekregen om naar Pu Che Fa te gaan. Een berggebied aan de grens met Laos. Maar met de fiets is het niet te doen, de bergen zijn te steil en de wegen onverhard. We gaan dus op zoek naar een minibus (pickup truck met bankjes in de laadbak). We proppen ons met zijn allen in de bak, de fietsen worden met nog wat knollen en bollen op het dak vastgebonden en we gaan. We vinden het al snel flink steil, maar het echte klimwerk moet nog komen. Halverwege stapt de chauffeur uit de truck en begint zijn vracht te inventariseren. Zijn we te zwaar?? Gelukkig stappen er nog een paar mensen uit en slepen wat bagage mee, nu moet het lukken. Ronkend en rokend tuffen we de berg op. Ergens in een zanderig dorp stopt de truck. Iedereen stapt uit, dit zal het wel zijn. We verkennen het dorp, zien niet echt iets van een guesthouse en springen maar op de fiets. Gelukkig begint bij een zijweg het asfalt weer. En 300 meter verder staat een mooi, schoon en comfortabel guesthouse. Wat een feest, we kunnen wel een goede nacht slapen gebruiken incl. warme douche. We zijn bij een andere bergtop, Doi Pha Tang, ook heel mooi, we klimmen nog verder de berg op en maken wat leuke kiekjes. De dag erop vroeg vertrokken, we maken ons wat zorgen over de rest van de rit. Hoe steil zal het zijn. Het blijkt mee te vallen. Wel redelijk steil, maar geen lange klimmen, dit kunnen we wel aan. Al snel bereiken we de volgende bergtop. Er is een dorp halverwege op de helling gebouwd, niet normaal een helling van 20%, hier kunnen we niet op met de fiets. Lopend verkennen we het dorp. Het blijkt een soort van verlaten Centerparks. Allemaal vakantiewoningen maar geen mens te bekennen. Hier komen alleen thaise touristen dus is er alleen volk in het weekend. Toch nog wat mensen gevonden, maar de slaapplekken staan ons niet aan. We besluiten eerst maar naar de top te klimmen. Weer prachtige uitzichten. Op de weg treffen we een man die net met zijn truck naar beneden wil gaan. We liften met hem mee en hij blijkt een goed guesthouse. Zijn vrouw kookt voor ons een lekker hapje en 's avonds warmen we ons aan het vuur (we zitten op 1600 meter hoog, het is hier koud!!) en poffen nog wat zoete aardappels mee.
De volgende dag fietsen we na nog een steile klim de bergen uit. We slapen in een ongezellige stad en fietsen door de vlakte richting Phayou. Hier is het weer een zoektocht naar een hotel. Alles is hier in het thais geschreven, we begrijpen er geen letter van. En niemand spreekt engels. Ze wijzen wel wat heen en weer en we proberen zo goed mogelijk het gewijs te volgen. Uiteindelijk natuurlijk wel wat gevonden. We kijken onze ogen uit op de avondmarkt, wat een lekkere dingen hebben ze hier en iedereen koopt flink in voor het weekend. Zouden ze allemaal gezellige dineetjes hebben. We troosten ons met een lekker ijsje en echte koffie. Ze hebben hier een beroemde tempel (voor ons leken lijken ze allemaal hetzelfde) en een erg grappig heaven hell park (dit begrijpen we beter). Bizarre beelden waarmee de draak wordt gestoken met het geloof. Wel vreemd omdat hier aan te treffen, in dit gelovige land. Vervolgens brengen we drie uur op het busstation door. We proberen de bus naar Phrae te nemen. Zijn met het hele busstation in onderhandeling over de prijs van onze fietsen en blijven maar wachten op de bus die elk kwartier kan komen. We geven het op en gaan een hapje eten. S avonds zitten we wonder boven wonder toch in de bus.
In Thailand zijn ze gek op de koning. In ieder dorp prijken afbeeldingen van de koning op straat en veel mensen lopen in gele kleding (de kleur van de koning). O wee als je op een biljetje gaat staan met je vieze onreine voeten, hierop staat de koning ook en dit is een grove belediging. Ze kunnen je er voor opsluiten, zo wordt verteld.
Ook rijden ze hier links. Er is ons verteld dat de koningszonen (300 jaar geleden of zo) studeerden in Engeland en zo ook het engelse linksrijden gebruik hebben geintroduceert.
Na nog wat rondrijden langs historische plaatsen zoals Phrae (mis je niks aan) en Si Satchanalai (het badmintonnen met de plaatselijke jeugd was hier het leukst) zijn we beland in Sukothai. Een andere historische plaats waar in de 14de eeuw het eerste Thaise koninkrijk is gesticht.
We weten even niet meer hoe we verder moeten. Sinds we de bergen uit zijn is het zo warm!! Het is echt niet te harden. We maken onze tshirts nat en stoppen ijsblokjes in onze hoed, maar echt comfortabel is het niet.
Na vier dagen rusten in Sukothai voelen we ons echter al een stuk beter. Lekker slapen, goed thais eten, een massage, zwemmen in het zwembad en rondlummelen doet ons goed. We bezoeken de oude stad (die van dat koninkrijk) met de brommer. Wat een uitvinding, je wordt niet moe en het is heerlijk fris. Op de terugweg krijgen we een lekke band, toch niet helemaal ideaal dus.
Onze vervolgstappen zijn nog niet duidelijk. Verder fietsen naar Loei, wat een mooie provincie schijnt te zijn. Met de trein naar Bangkok en van daaruit naar het strand, of eerst nog naar Cambodja (voordat je daar ook wegbrandt). We laten het gauw weten.
Superleuk trouwens, alle reacties van jullie, bedankt!!
We hebben het muskietennet zo goed mogelijk om ons heen getrokken en waren al snel vertrokken. S nachts werd Erwin gewekt door onheilspellende geluiden, brrrr, brrnnng, en getrippel rond het bed van Peggy die zich nog veilig waande in haar slaap. Daarna verschoven de geluiden zich rondom het bed van Erwin en het derde bed. Maar hij kon niets vinden dus hij ging er weer vandoor. Plots hoorde erwin in de kamer van Ton & Marianne een hoop kabaal, hij had wat te pakken. We weten niet wie hij was, maar hij had vast een hele lange staart.
De grensovergang naar Thailand verloopt gelukkig soepel. Voor de zekerheid hebben we al onze bagage nog even doorgezocht op slecht bedoelde 'kadootjes', maar dit was niet nodig. De douaneambtenaar zette blind de twee stempels in ons paspoort terwijl hij zijn ogen strak gericht hield op een thaise soap. Nou, dat viel weer mee. Dat Thailand welvarender is merk je meteen. We zien hier geen kinderen die nog kleinere kinderen voortslepen op hun rug, of als er geen nanny meer nodig is, druk meehelpen met het binnenhalen van de oogst. Hier lopen ze met bolle buikjes en beentjes de supermarkt in en uit met een lekkere hotdog of slush puppie.
Maar de meeste kinderen zien we hier niet, want die zitten gewoon op school. We worden hier dus niet in alle dorpen enthousiast toegejuicht door wuivende kinderhandjes. Dat is wel lekker rustig fietsen. Maar geen gebrek aan support, er is hier regelmatig een volwassene die breed naar ons grijnst, een duim opsteekt of een hand uit het raam van de auto gooit. De mensen zijn echt super sympathiek hier. Iedereen lijkt vrolijk en joviaal. De sfeer is hier prima.
We hebben van twee duitser een tip gekregen om naar Pu Che Fa te gaan. Een berggebied aan de grens met Laos. Maar met de fiets is het niet te doen, de bergen zijn te steil en de wegen onverhard. We gaan dus op zoek naar een minibus (pickup truck met bankjes in de laadbak). We proppen ons met zijn allen in de bak, de fietsen worden met nog wat knollen en bollen op het dak vastgebonden en we gaan. We vinden het al snel flink steil, maar het echte klimwerk moet nog komen. Halverwege stapt de chauffeur uit de truck en begint zijn vracht te inventariseren. Zijn we te zwaar?? Gelukkig stappen er nog een paar mensen uit en slepen wat bagage mee, nu moet het lukken. Ronkend en rokend tuffen we de berg op. Ergens in een zanderig dorp stopt de truck. Iedereen stapt uit, dit zal het wel zijn. We verkennen het dorp, zien niet echt iets van een guesthouse en springen maar op de fiets. Gelukkig begint bij een zijweg het asfalt weer. En 300 meter verder staat een mooi, schoon en comfortabel guesthouse. Wat een feest, we kunnen wel een goede nacht slapen gebruiken incl. warme douche. We zijn bij een andere bergtop, Doi Pha Tang, ook heel mooi, we klimmen nog verder de berg op en maken wat leuke kiekjes. De dag erop vroeg vertrokken, we maken ons wat zorgen over de rest van de rit. Hoe steil zal het zijn. Het blijkt mee te vallen. Wel redelijk steil, maar geen lange klimmen, dit kunnen we wel aan. Al snel bereiken we de volgende bergtop. Er is een dorp halverwege op de helling gebouwd, niet normaal een helling van 20%, hier kunnen we niet op met de fiets. Lopend verkennen we het dorp. Het blijkt een soort van verlaten Centerparks. Allemaal vakantiewoningen maar geen mens te bekennen. Hier komen alleen thaise touristen dus is er alleen volk in het weekend. Toch nog wat mensen gevonden, maar de slaapplekken staan ons niet aan. We besluiten eerst maar naar de top te klimmen. Weer prachtige uitzichten. Op de weg treffen we een man die net met zijn truck naar beneden wil gaan. We liften met hem mee en hij blijkt een goed guesthouse. Zijn vrouw kookt voor ons een lekker hapje en 's avonds warmen we ons aan het vuur (we zitten op 1600 meter hoog, het is hier koud!!) en poffen nog wat zoete aardappels mee.
De volgende dag fietsen we na nog een steile klim de bergen uit. We slapen in een ongezellige stad en fietsen door de vlakte richting Phayou. Hier is het weer een zoektocht naar een hotel. Alles is hier in het thais geschreven, we begrijpen er geen letter van. En niemand spreekt engels. Ze wijzen wel wat heen en weer en we proberen zo goed mogelijk het gewijs te volgen. Uiteindelijk natuurlijk wel wat gevonden. We kijken onze ogen uit op de avondmarkt, wat een lekkere dingen hebben ze hier en iedereen koopt flink in voor het weekend. Zouden ze allemaal gezellige dineetjes hebben. We troosten ons met een lekker ijsje en echte koffie. Ze hebben hier een beroemde tempel (voor ons leken lijken ze allemaal hetzelfde) en een erg grappig heaven hell park (dit begrijpen we beter). Bizarre beelden waarmee de draak wordt gestoken met het geloof. Wel vreemd omdat hier aan te treffen, in dit gelovige land. Vervolgens brengen we drie uur op het busstation door. We proberen de bus naar Phrae te nemen. Zijn met het hele busstation in onderhandeling over de prijs van onze fietsen en blijven maar wachten op de bus die elk kwartier kan komen. We geven het op en gaan een hapje eten. S avonds zitten we wonder boven wonder toch in de bus.
In Thailand zijn ze gek op de koning. In ieder dorp prijken afbeeldingen van de koning op straat en veel mensen lopen in gele kleding (de kleur van de koning). O wee als je op een biljetje gaat staan met je vieze onreine voeten, hierop staat de koning ook en dit is een grove belediging. Ze kunnen je er voor opsluiten, zo wordt verteld.
Ook rijden ze hier links. Er is ons verteld dat de koningszonen (300 jaar geleden of zo) studeerden in Engeland en zo ook het engelse linksrijden gebruik hebben geintroduceert.
Na nog wat rondrijden langs historische plaatsen zoals Phrae (mis je niks aan) en Si Satchanalai (het badmintonnen met de plaatselijke jeugd was hier het leukst) zijn we beland in Sukothai. Een andere historische plaats waar in de 14de eeuw het eerste Thaise koninkrijk is gesticht.
We weten even niet meer hoe we verder moeten. Sinds we de bergen uit zijn is het zo warm!! Het is echt niet te harden. We maken onze tshirts nat en stoppen ijsblokjes in onze hoed, maar echt comfortabel is het niet.
Na vier dagen rusten in Sukothai voelen we ons echter al een stuk beter. Lekker slapen, goed thais eten, een massage, zwemmen in het zwembad en rondlummelen doet ons goed. We bezoeken de oude stad (die van dat koninkrijk) met de brommer. Wat een uitvinding, je wordt niet moe en het is heerlijk fris. Op de terugweg krijgen we een lekke band, toch niet helemaal ideaal dus.
Onze vervolgstappen zijn nog niet duidelijk. Verder fietsen naar Loei, wat een mooie provincie schijnt te zijn. Met de trein naar Bangkok en van daaruit naar het strand, of eerst nog naar Cambodja (voordat je daar ook wegbrandt). We laten het gauw weten.
Superleuk trouwens, alle reacties van jullie, bedankt!!
-
23 Januari 2007 - 07:20
Veerle:
Hallo,
Leuke verhaal. Jullie hebben nu beter weer dan wij (heftige stormen en vannacht heeft het gevroren).
Ik ben benieuwd naar het vervolg.
Veel plezier! -
23 Januari 2007 - 07:36
Chantelle:
Hoihoi... en dan te bedenken dat we hier gewoon moeten werken... haha saai he ??? Ik wacht elke keer met spanning jullie verhaal af..leuk om te lezen !! Maar nogmaals: petje af voor jullie hoor !!! we denken aan jullie, groetjes en heeeeel veeeeeel liefs van chantelle en natuurlijk ook van kick, troy lee en onze hond bully !!!xxxxxx -
23 Januari 2007 - 13:25
Vanessa:
Fijn dat jullie het zo naar je zin hebben. Wat een verschil met het leven hier zeg! Weinig vrolijke, enthousiaste begroetingen hier op straat...
Verstandig om de spullen te doorzoeken voor je de grens overgaat, het zal je maar gebeuren he?
Fijne tijd nog, liefs Vanessa (en Bas, en Sterre) -
23 Januari 2007 - 13:42
Christa Berghuis:
Hallo Erwin en Peggy,
Heerlijk om iedere keer weer zo'n prachtig verhaal van jullie te lezen,ik heb nog even op internet gekeken wie de koning van Thailand ook al weer was, nog steeds Bhumibol oftewel Rama 9 (ik wist het nog, hoera daar zijn wij "dames van 50 plus" weer blij mee want dat bewijst dat we nog geen last hebben van A....Light), zo wordt de "stoffige" algemene ontwikkeling (of gebrek hieraan) ook nog eens opgepoetst. Ik verheug me weer op jullie volgende verhaal. Pas goed op elkaar en ga zo door!
Groetjes, Christa -
23 Januari 2007 - 14:10
Robert:
Heb weer genoten van jullie verhaal. Gelukkig zijn de weergoden met jullie en hopelijk blijft dat zo.
Gezien jullie in Thailand zijn, misschien leuk om de beroemde tijgerpark te bezoeken, kan je middenin lopen en met ze lopen, zijn net schoothondjes :-):-) (toch altijd uitkijkien en geen eten in je zakken hebben)
Verder wens ik jullie een fijne voortzetting en kijk ik net als anderen uit naar jullie vervolg.
Vr.gr.
Robert -
23 Januari 2007 - 20:49
Debbie:
wat een prachtige foto's zeg. super.
thailand heeft ook weer genoeg te bieden zo te zien.
jullie zijn echt zo'n verliefd koppeltje op de foto's, gezellie.
kus debbie -
24 Januari 2007 - 16:32
MAMA RIET:
FANTASTISCHE MOOIE EN ADEMBENEMENDE FOTO'S VOORAL DIE OP DE STEILE ROTSPARTIJ,BRR WAT EEN HOOGT EN WAT EEN UITZICHT! GOED TE ZIEN DAT JULLIE NOG STEEDS LEKKER CLOSE ZIJN.
EN P&E... WAT BETREFT DE 50+ REACTIE,IK BEHOOR TOT DEZE GROEP ,ZE HOUDEN ME SCHERP HOOR!
IK HEB GENOTEN VAN JULLIE SPANNENDE AVONTUREN, BLIJF VOORZICHTIG HÉ,GOED VAN JULLIE DE TASSEN TE INSPECTEREN OP ROTZOOI!
NOG VEEL PLEZIER EN LEUKE ONTMOETINGEN OP JULLIE FIETSPAD, VEEL LIEFS XXX -
25 Januari 2007 - 11:06
Joke:
Aangemoedigd door Riet, volg ook ik met veel genoegen jullie belevenissen. Wat een geweldige tocht maken jullie. En wat goed dat jullie dit gewoon doen. Een hele goede beslissing om even "de boel, de boel te laten" en te genieten en ervaringen op te doen met en in andere culturen.
Heb het goed en ik blijf uit zien naar jullie verhalen.
-
26 Januari 2007 - 16:47
Pap En Mam :
lieve paradijs vogeltjes houden jullie er rekening mee dat jullie niet kunnen vliegen de spijs kaart ziet er goed uit mooie foto'swij kunnen wel zien dat jullie al gewend zijn aan de camera blijf zo doorgaan heel nederland kijkt mee en volg het kus paps en mams -
02 Februari 2007 - 15:31
Ans En Ruud:
we hebben jullie verslag gelezen en veder en hele goede reis wij gaan ook op reis tot over 9weken -
11 Februari 2007 - 18:42
Chantelle:
heeyyy. vet bedankt voor jullie kaartje !!! super !! dat is in het eggie he ??? leuk die stempel van jullie op de fiets, haha... hier is het weer niet echt mooi, koud, regenachtig, soms wat sneeuw... hopelijk hebben jullie beter weer daar !!! liefs van ons allemaal en nogmaals bedankt voor de kaart !!!xxxx chantelle en my gang !! -
16 Februari 2007 - 13:24
Toini:
Ik word er weer helemaal jaloers van!!! Wat een mooie verhalen en schitterende foto's weer. Geniet er maar flink van!!! Ik zit hier een beetje suf de thema's van de PBB te bepalen dus jullie log was weer een welkome onderbreking! -
17 Februari 2007 - 13:42
Annemarie:
Leuke avonturen.
Het leest bijna alsof ik er zelf was.
Gelukkig heb ik het GVB en de appie. ;-)
of eigenlijk jammer genoeg.
een beetje avontuur is niet verkeerd!!! -
20 Februari 2007 - 08:15
Cor En Marion:
Hallo Erwin,
Langs deze weg willen we je feliciteren met je verjaardag.
Een fijne dag en veel plezier op jullie reis.
Cor en Marion -
20 Februari 2007 - 09:08
Hans En Marianne:
hallo Erwin
hartelijk gefeliciteerd
met je verjaardag we wensen je een fijne dag toe samen met Peggy
en nog veel plezier op jullie reis..Groetjes van
ome hans en tante marianne -
20 Februari 2007 - 11:05
Robbuh:
Heel leuk om te zien hoe het met jullie gaat.
Succes verder.... en ik probeer bij te blijven met de reisverhalen. -
20 Februari 2007 - 18:34
Ruud-hanneke:
Erwin gefeleciteerd met je verjaardag peggy jij natuurlijk ook en succes verder met jullie adembenemende tocht. -
20 Februari 2007 - 20:34
Henny & Peter Wolzak:
Erwin, hartelijk gefeliciterd met je verjaardag ook Peggy gefeliciteerd. Veel plezier voor vandaag en jullie verdere reis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
