Laos
Door: PeggyErwin
Blijf op de hoogte en volg Peggy & Erwin
02 Januari 2007 | Laos, Luang Prabang
Onderweg stoppen we nog een keer om wat te drinken bij een familie met een drinktentje. Zoals altijd kijkt de hele familie toe hoe wij dat toch doen, dat drinken opdrinken. Nou niet zo netjes want Peggy gooit haar flesje om en alle zoete plakfris vormt een dikke plas op tafel en grond. Maar ook dit is fantastisch want niemand beweegt en blijft staren naar ons, het flesje en de groter wordende plas. Niemand zal opspringen om een doekje te gaan halen. Ze maken zich zowieso niet zo druk. Iedereen staat hier om 6 uur op, maar de meesten (vooral mannen) lijken de hele dag maar wat rond te hangen. We rekenen af en gaan verder.
Het is een kort ritje naar het eerste stadje (Sepon) in Laos. Gelukkig maar, want Erwin moest Peggy letterlijk de heuvels over duwen. In Sepon is geen bank te bekennen, maar we kunnen ons geld wisselen op de markt bij de Chinezen (die verhandelen alles namelijk). Dat is toch wel fijn, want in heel Laos kun je nergens pinnen en de eerste grote stad is 250 km verderop.
Fietsen in Laos is echt veel leuker, het is stil, mooi en de kinderen zijn oprecht enthousiast. Ze komen allemaal vanuit hun kleine dorpjes naar de straat gerend als we langsfietsen en zwaaien bijna hun arm uit de kom. "Sabadiiiiiiiii" schreeuwen ze overal. Overal lopen dieren los rond, geiten, varkens & kippen voornamelijk.
Het plan is om een binnendoor route te fietsen naar het zuiden van Laos. We weten niet zeker of het kan, want de Amerikanen hebben in de jaren zeventig de hele weg incl. brug plat gebombardeerd. "Unpassable" volgens de lonely planet maar passable volgens de locals, maar niet makkelijk hoor, zeggen ze erbij.
Dus we zetten de wekker vroeg en gaan op pad. De eerste 35 km gaan goed, een dirtroad over een berg door de bossen. Het wachten is op de rivier, na een paar km rijden we het dorpje binnen dat aan de rivier ligt en gaan op zoek naar de brug. We zien een plank liggen over de rivier, het kan!! dachten wij... Maar het was alleen een plank om het begin van de brug op te lopen om goed te kunnen zien hoe de brug in de rivier ligt. Grote brokken cement liggen hier al jaren te liggen. De Amerikanen zijn nog wel druk bezig met verloren lijken te zoeken, maar de schade die ze in het land zelf hebben aangericht, daar doen ze niks mee.
Onze vertwijfelde blikken trekken drie figuurtjes aan. De drie dorpsoudsten, ze gaan ons adviseren. We kunnen toch naar de overkant, maar met de boot. Hiep hoi, we hoeven niet de hele klim weer terug.
Twee fietsen, acht tassen, twee blanken, een oud Laotiaans vrouwtje en de schipper gaan in een smalle kano op 12 pk naar de overkant (80 mtr).
We slepen de fietsen door de modder naar het vervolg van de weg. Welke weg? Zou het dit kleine kiezelpad zijn? Volgens een boertje wel. We hobbelen over keien en stof verder. De voortassen knallen een paar keer van de fiets. We fietsen echt door de rimboe. Bij een splitsing vragen we in een 'dorpje' naar de weg, maar de mensen vinden ons eng en de kinderen beginnen hard te huilen. We kiezen de meest zuidelijke. Elke kilometer wordt de weg slechter. Soms blijkt de weg echt unpassable en slepen we onze fietsen door mul zand, diepe kuilen of rivierbeddingen. Na 11 km geven we het op, de weg is niet meer te zien, alleen nog beenhoog gras en drie verschillen sporen van paden. Als we flink doorfietsen kunnen we nog net voor het donker terug zijn. De schipper is de enige die blij is met onze terugkeer. In de schemering rijden we het dorpje weer binnen en zijn we heel blij met ons bed. Morgen nemen we de bus!
Vijf dagen in Savannekhet gebleven (plaats aan de Mekong rivier). Peggy is namelijk ziek en een paar dagen later Erwin ook. We pakken de bus naar het noorden, want volgens een fietsende Canadees (op een 20 jaar oude fiets, met whiskeyfles in zijn bidonhouder en een plastic krat voor de bagage) hebben we flink de wind tegen op dit stuk. Na 9 uur hobbelen en heel veel stoppen (een rit van 450 km) komen we in de hoofdstad van Laos. Als we alletwee uitgepoept zijn, beginnen we aan de grote uitdaging. Van Vientiane naar Luang Prabang. Ongeveer 387 km, waarvan in totaal ca. 2500 meters in hoogte stijgen.
Het internetcafe gaat dicht dus......
wordt vervolgd en nog een goed nieuw jaar.
-
02 Januari 2007 - 14:30
Robert:
Ook jullie een goed en gezond nieuwjaar toegewensd!
Wederom weer met een adem jullie verhaal gelezen, kan niet wachten op de volgende!
Zal duimen voor beter weer en beterschap beiden.
Vr.gr.
Robert -
02 Januari 2007 - 14:31
Robert:
p.s. Erwin: hoeveel dagen heb je niet geschoren ? :-):-) -
02 Januari 2007 - 14:32
Jeroen Haak:
RESPECT !!
Beste Wensen en een Heel Goed 2007 ! -
02 Januari 2007 - 20:00
Mirelle:
he Peggy & Erwin!
Echt leuk om jullie verhaal te lezen! Ik wens jullie een heel goed, gelukkig en gezond 2007 gewenst, waarin jullie heel veel plezier, liefde en geluk mogen ervaren!
liefs, Mirelle -
03 Januari 2007 - 11:27
Cor En Marion:
Een heel gezond 2007.
Wat een avonturen beleven ullie zeg.
Wat zal het moeilik zijn na al die belevenissen straks weer in het strakke keurslijf te moeten.
We blijven jullie volgen. -
03 Januari 2007 - 23:07
Christa Berghuis:
Dromen,durven.doen! Jullie Doen het ook echt, dapper want de meesten van ons blijven dromen omdat we niet durven. Wat een ervaringen, ik blijf jullie volgen. Een Gelukkig en Gezond 2007.
Christa -
05 Januari 2007 - 14:09
Debbie En Rene:
hoi hoi,
weer een adembenemend verhaal. oh wat lijkt ons dat klote als je geen normale weg meer kan vinden en terug moet. ook wel avontuurlijk maar goed.wij vonden tijdens het fietsen in limburg het al erg genoeg als we verkeerd gingen kun nagaan.hopelijk is de poeperij tot het verleden en gaan jullie weer vrolijk verder. we zien uit naar jullie volgende verhaal. -
07 Januari 2007 - 13:30
Lida Rijs:
hoi peggy en erwin hier een reactie van mij, schitterend om jullie verhalen te lezen en de foto's te zien, heel veel succes nog groetjes lida -
18 Januari 2007 - 09:43
Jeroen:
hoi Beide,
Wij zijn weer thuis. Na Kasi (weet je nog?) naar Vientiane gefietst. Vervolgens vanaf Pacxe langs de Mekong naar het zuiden Cambodja in. Mocht je nog twijfelen: Cambodja is net zo leuk als Laos, wel wat vlakker, dus natuur wat minder spectakulair. Evengoed zeer plezierig volkje. Leuk julie site te lezen en de mooie plaatjes.
Luitjes, nog veel fietsplezier en hartstikke mooie uitzichten toegewenst!!
Inge & Jeroen -
19 Januari 2007 - 06:51
Koenie:
Hoi Peggy, Erwin,
Hoe is de tocht na Luang Prabang verlopen ? Hebben jullie het stukje naar Pakbeng gefietst ?
Waar zijn jullie inmiddels ?
Ik ben momenteel in Pakxe en neem maandag (23/01) de trein van Ubon Ratchathani naar Bangkok. Wie weet zien we mekaar nog in Thailand.
Nog veel sanuk,
groetjes,
koen -
19 Januari 2007 - 11:35
T.botter@kpnplanet.n:
Peggy en Erwin,gauw beter worden allebei,jullie avontuur is heerlijk om te lezen,veel geluk.
vriendelijke groet, tiny -
28 April 2007 - 16:45
Ruudenans :
nu een berichtje van ons gaat alles goed bij jullie nu wij zijn ook weer terug en de groeten van ons -
29 Mei 2007 - 17:35
BUURTJES:
WIJ ZIEN DAT ALLES GOED GAAT MET JULLIE DE FOTO"S ZIJN ERG MOOI EN WIJ GENIETEN ER ERG VAN EN NOG EEN HELE GOEDE REIS GROETEN BUURTJES ANS EN RUUD -
21 Juni 2007 - 18:05
De Buuren :
wij willen jullie een hele goede reis wensen naar huis groeten ans enruud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley