Verslag van onze eerste fietstocht
Door: PeggyErwin
Blijf op de hoogte en volg Peggy & Erwin
01 December 2006 | Vietnam, Hanoi
Na een fietstocht van anderhalve week (400 km) zijn we weer terug in Hanoi. Wat een luxe hier! Eindelijk weer sfeervolle eet & drinktentjes, even geen stoffige, smerige straten en er bestaan Vietnamezen die Engels kunnen!
22/11 - Weg uit de drukte op naar de rust
Via de snelweg richting het zuiden. We gaan als een speer, geen auto's en geen brommers te bekennen. Halverwege staat er plotseling een politieman druk te gebaren, Erwin denkt aan doorfietsen, maar Peggy gaat vol in de rem. Wijzend naar peggy d'r tas en "dop dop dop" roepend, kijkt hij ons wijsneuzerig aan. Iets is niet goed, maar wat? Onze meest onnozele blik is voor hem voldoende om ons weer verder te sturen. Waarschijnlijk mogen fietsers niet op de snelweg. Het volgende mag wel:
1. Brommeren tegen het verkeer in
2. Spulletjes verkopen op de vluchtstrook
3. In een busje iedereen van de weg drukken
Toch maar snel van de grote weg af. Binnendoor gaat het al vlot verkeerd. We houden onze eerste fietsdag voor gezien en nemen genoegen met een stoffig stadje aan de oude (wel drukke) snelweg. Na veel vragen, zonder zinnige antwoorden iemand gevonden die engels sprak en die ons naar het 'mooiste' hotel van de stad bracht. Na een nacht in een muffe kamer snel weer verder.
23/11 - stoffige stadjes zijn heel gewoon
We nemen de binnendoorweggetjes. Wat een armoede!! Een tocht langs vieze dorpjes & stoffige, hobbelige wegen (die niet op onze kaart staan). Onze kaart blijkt niet zo goed, maar dank zij onze kompas weer op een hoofdweg uitgekomen.
Ons eerste doel, de parfum pagoda (http://www.vietscape.com/travel/chuahuong/)bereikt via een gammele brug, waar geen zwaar verkeer over kon. Dat scheelde een hoop getoeter. Iedereen toetert hier namelijk continu. De toeter is in Vietnam namelijk de rem, richtingaanwijzer & achteruitkijkspiegel tegelijk. De voet lijkt vast te zitten op het gaspedaal en men slingert in volle vaart al toeterend langs elkaar heen.
In dorp direct opgepikt door scooter en begeleid naar hotel. Even niet opgelet en we zitten achterop de brommer, in een roeiboot en worden meegezeuld naar een of andere pagode in de steigers op 100 meter hoogte. Voor deze "vrijwillige" tocht wordt lachend 25 dollar in rekening gebracht. Normaal ca 3 dollar. Onderhandelen, onderhandelen en uiteindelijk 7,50 betaald, de sfeer leek even grimmig, maar hoort blijkbaar bij het onderhandelen. Want vervolgens zaten we gezellig thee te drinken met de hele familie en leerden we woordjes vietnamees.
24/11 - Lunchen met Wodka
De volgende dag met handgetekende kaart verder gefietst naar Ninh Binh, ook wel de Halong Bay op het droge genoemd. Een mooie route door karstgebergte. Met 25 km/u denderen we supersnel door de dorpjes, onderwijl voeden we onszelf met rijstkoeken die we op de markt hebben gescoord voor 10 cent per stuk. Rond 12 uur stoppen we bij een cafeetje, want we allebei een zere kont. De man van het cafeetje vindt het reuzeleuk dat we langskwomen. Hij schotelt ons lekkere hapjes voor en komt bij ons zitten met een flesje wodka. Na veel toosten en snel nog wat sterke thee met mandarijntjes, worden we weer uitgezwaaid door de familie.
25/11 - Toeristisch dagje Tam Coc (zie foto's)
26/11 - Voor het eerst bergje op
Via continu vragen door mooie landschappen Cuc Phoung bereikt. Met 40 graden de berg op (10 % stijging). Overnacht in een traditionele paalhut midden in het regenwoud. Onder een miezerig straaltje water het zweet van de dag weggespoeld. Regenwoud, dus veel muggen(beten). Stand Peggy 7 - Erwin 0. Flink gebruik gemaakt van het restaurant. Onderweg is de keuze namelijk vaak beperkt. De straattentjes maken meestal 1 gerecht. Dat is vaak frituur met komkommer of noodlesoep met peterselie.
27/11 - Benen weigeren
Nog steeds in Cuc Phoung. Plan om vandaag het woud in te fietsen naar een 1000 jaar oude boom (20 km). Erg heftig en met stijgingen van weer 10% keren we na 7 km terug. Terug ging beter, highscore van 55 km/u!!!!!. Morgen zware dag voor de boeg naar Mai Chau (90 km volgens onze berekening) dus we doen het verder rustig aan.
28/11 - Goede voorbereiding is het halve werk
Vroeg op, ontbijt om halfacht en op de fiets om acht uur. Door gebrekkige kaart moeten we om de haverklap weer vragen of we nog op de juiste weg zitten. De eerste uren willen de benen nog niet zo, meestal rond 11.00 uur komt de vaart erin. Onderweg de gebruikelijke taferelen, gillende kinderen, starende blikken en uitnodigende armbewegingen. En niet te vergeten de waarschuwingstoeters, uitlaatgassen en opdwarrelend stof in de ogen. De te fietsen route blijkt 20 km langer dan van te voren berekend. Balen! Maar we gaan snel en het is nog vroeg, we blijven optimistisch. Na 80 km de laatste afslag richting Mai Chau. Het gaat bergop, en het blijft bergop gaan. Met ons gaat het intussen bergafwaarts. Na 15 km zitten we er behoorlijk doorheen. Het is ondertussen ook mistig geworden en het miezert. We zijn nat en erg moe en hebben geen idee hoe lang we de berg nog op moeten. We gaan liften. Niemand stopt, terwijl we druk gebaren, en we vervloeken de Vietnamezen. Voor 10$ worden we uiteindelijk meegenomen naar Mai Chau. Bij binnenkomst in dorp worden we achtervolgd (vonden wij) of begeleidt (vond hij??) door man op scooter. Hotel in lonely planet niet te vinden, niemand spreekt engels, iedereen lacht maar wat als we wat vragen en de kinderen schreeuwen ons weer toe. We zijn moe en willen alleen maar slapen! Eindelijk kamer geregeld dachten we, maar man met scooter praat met hoteleigenaar en ineens mogen we er niet meer in!! Wij staken en weigeren weg te gaan. Bizarre situatie, maar uiteindelijk winnen we en mogen we de hotelkamer binnen. In Vietnam is het niet altijd makkelijk om ongeorganiseerd te reizen, hebben we weer eens ondervonden. Uiteindelijk in slaap gevallen op knoeihard bed. 's Morgens worden we om 5.00 uur gewekt door de staatsomroeper met communistische praat. Snel weg uit dit dorp!
29/11 Moc Chau
Blij dat we het dorp uit kunnen beginnen we de dag. We zitten nu echt in berggebied en moeten direct weer klimmen. De bergen krijgen ons deze keer niet klein, denken we, en dapper peddelen we 8,5 km/u de berg op. Na 30km echt bijna alleen maar bergop en de zoveelste 10% stijging voor onze neus stoppen we. Om de zelfde situatie als gisteren te vermijden besluiten we eerder een lift te regelen. Deze keer een lift geregeld bij wegwerkers die hun werkzaamheden onderbreken om ons weg te brengen naar Moc Chau. Na een gezellige toost bij een bruiloft (we dachten dat het een restaurant was) rijst met groente en een kippetje verobbert en tevreden in slaap gedommeld.
30/11 terug naar Hanoi
We houden de bergen voor gezien en reizen terug naar Hanoi om van daaruit naar centraal Vietnam te reizen. Wordt vervolgd!
22/11 - Weg uit de drukte op naar de rust
Via de snelweg richting het zuiden. We gaan als een speer, geen auto's en geen brommers te bekennen. Halverwege staat er plotseling een politieman druk te gebaren, Erwin denkt aan doorfietsen, maar Peggy gaat vol in de rem. Wijzend naar peggy d'r tas en "dop dop dop" roepend, kijkt hij ons wijsneuzerig aan. Iets is niet goed, maar wat? Onze meest onnozele blik is voor hem voldoende om ons weer verder te sturen. Waarschijnlijk mogen fietsers niet op de snelweg. Het volgende mag wel:
1. Brommeren tegen het verkeer in
2. Spulletjes verkopen op de vluchtstrook
3. In een busje iedereen van de weg drukken
Toch maar snel van de grote weg af. Binnendoor gaat het al vlot verkeerd. We houden onze eerste fietsdag voor gezien en nemen genoegen met een stoffig stadje aan de oude (wel drukke) snelweg. Na veel vragen, zonder zinnige antwoorden iemand gevonden die engels sprak en die ons naar het 'mooiste' hotel van de stad bracht. Na een nacht in een muffe kamer snel weer verder.
23/11 - stoffige stadjes zijn heel gewoon
We nemen de binnendoorweggetjes. Wat een armoede!! Een tocht langs vieze dorpjes & stoffige, hobbelige wegen (die niet op onze kaart staan). Onze kaart blijkt niet zo goed, maar dank zij onze kompas weer op een hoofdweg uitgekomen.
Ons eerste doel, de parfum pagoda (http://www.vietscape.com/travel/chuahuong/)bereikt via een gammele brug, waar geen zwaar verkeer over kon. Dat scheelde een hoop getoeter. Iedereen toetert hier namelijk continu. De toeter is in Vietnam namelijk de rem, richtingaanwijzer & achteruitkijkspiegel tegelijk. De voet lijkt vast te zitten op het gaspedaal en men slingert in volle vaart al toeterend langs elkaar heen.
In dorp direct opgepikt door scooter en begeleid naar hotel. Even niet opgelet en we zitten achterop de brommer, in een roeiboot en worden meegezeuld naar een of andere pagode in de steigers op 100 meter hoogte. Voor deze "vrijwillige" tocht wordt lachend 25 dollar in rekening gebracht. Normaal ca 3 dollar. Onderhandelen, onderhandelen en uiteindelijk 7,50 betaald, de sfeer leek even grimmig, maar hoort blijkbaar bij het onderhandelen. Want vervolgens zaten we gezellig thee te drinken met de hele familie en leerden we woordjes vietnamees.
24/11 - Lunchen met Wodka
De volgende dag met handgetekende kaart verder gefietst naar Ninh Binh, ook wel de Halong Bay op het droge genoemd. Een mooie route door karstgebergte. Met 25 km/u denderen we supersnel door de dorpjes, onderwijl voeden we onszelf met rijstkoeken die we op de markt hebben gescoord voor 10 cent per stuk. Rond 12 uur stoppen we bij een cafeetje, want we allebei een zere kont. De man van het cafeetje vindt het reuzeleuk dat we langskwomen. Hij schotelt ons lekkere hapjes voor en komt bij ons zitten met een flesje wodka. Na veel toosten en snel nog wat sterke thee met mandarijntjes, worden we weer uitgezwaaid door de familie.
25/11 - Toeristisch dagje Tam Coc (zie foto's)
26/11 - Voor het eerst bergje op
Via continu vragen door mooie landschappen Cuc Phoung bereikt. Met 40 graden de berg op (10 % stijging). Overnacht in een traditionele paalhut midden in het regenwoud. Onder een miezerig straaltje water het zweet van de dag weggespoeld. Regenwoud, dus veel muggen(beten). Stand Peggy 7 - Erwin 0. Flink gebruik gemaakt van het restaurant. Onderweg is de keuze namelijk vaak beperkt. De straattentjes maken meestal 1 gerecht. Dat is vaak frituur met komkommer of noodlesoep met peterselie.
27/11 - Benen weigeren
Nog steeds in Cuc Phoung. Plan om vandaag het woud in te fietsen naar een 1000 jaar oude boom (20 km). Erg heftig en met stijgingen van weer 10% keren we na 7 km terug. Terug ging beter, highscore van 55 km/u!!!!!. Morgen zware dag voor de boeg naar Mai Chau (90 km volgens onze berekening) dus we doen het verder rustig aan.
28/11 - Goede voorbereiding is het halve werk
Vroeg op, ontbijt om halfacht en op de fiets om acht uur. Door gebrekkige kaart moeten we om de haverklap weer vragen of we nog op de juiste weg zitten. De eerste uren willen de benen nog niet zo, meestal rond 11.00 uur komt de vaart erin. Onderweg de gebruikelijke taferelen, gillende kinderen, starende blikken en uitnodigende armbewegingen. En niet te vergeten de waarschuwingstoeters, uitlaatgassen en opdwarrelend stof in de ogen. De te fietsen route blijkt 20 km langer dan van te voren berekend. Balen! Maar we gaan snel en het is nog vroeg, we blijven optimistisch. Na 80 km de laatste afslag richting Mai Chau. Het gaat bergop, en het blijft bergop gaan. Met ons gaat het intussen bergafwaarts. Na 15 km zitten we er behoorlijk doorheen. Het is ondertussen ook mistig geworden en het miezert. We zijn nat en erg moe en hebben geen idee hoe lang we de berg nog op moeten. We gaan liften. Niemand stopt, terwijl we druk gebaren, en we vervloeken de Vietnamezen. Voor 10$ worden we uiteindelijk meegenomen naar Mai Chau. Bij binnenkomst in dorp worden we achtervolgd (vonden wij) of begeleidt (vond hij??) door man op scooter. Hotel in lonely planet niet te vinden, niemand spreekt engels, iedereen lacht maar wat als we wat vragen en de kinderen schreeuwen ons weer toe. We zijn moe en willen alleen maar slapen! Eindelijk kamer geregeld dachten we, maar man met scooter praat met hoteleigenaar en ineens mogen we er niet meer in!! Wij staken en weigeren weg te gaan. Bizarre situatie, maar uiteindelijk winnen we en mogen we de hotelkamer binnen. In Vietnam is het niet altijd makkelijk om ongeorganiseerd te reizen, hebben we weer eens ondervonden. Uiteindelijk in slaap gevallen op knoeihard bed. 's Morgens worden we om 5.00 uur gewekt door de staatsomroeper met communistische praat. Snel weg uit dit dorp!
29/11 Moc Chau
Blij dat we het dorp uit kunnen beginnen we de dag. We zitten nu echt in berggebied en moeten direct weer klimmen. De bergen krijgen ons deze keer niet klein, denken we, en dapper peddelen we 8,5 km/u de berg op. Na 30km echt bijna alleen maar bergop en de zoveelste 10% stijging voor onze neus stoppen we. Om de zelfde situatie als gisteren te vermijden besluiten we eerder een lift te regelen. Deze keer een lift geregeld bij wegwerkers die hun werkzaamheden onderbreken om ons weg te brengen naar Moc Chau. Na een gezellige toost bij een bruiloft (we dachten dat het een restaurant was) rijst met groente en een kippetje verobbert en tevreden in slaap gedommeld.
30/11 terug naar Hanoi
We houden de bergen voor gezien en reizen terug naar Hanoi om van daaruit naar centraal Vietnam te reizen. Wordt vervolgd!
-
01 December 2006 - 14:44
Robert:
In één woord GAAF!!! Heb in één adem jullie verhaal gelezen....SUPER!!!
Hopelijk vergaat de reis voor jullie iets makkelijker en ehhhhh zou ook maar een toeter kopen, voor op de fiets :-)) -
01 December 2006 - 16:14
Marian Raadman:
Jongens, wat geweldig allemaal, de tijd van jullie leven volgens mij, ik ben receptioniste bij SvitzerWijsmuller en ken jullie moeder/schoonmoeder hartstikke goed en ik weet dat ze ondanks dat ze jullie mist enorm trots is op jullie!! -
02 December 2006 - 09:25
Chantelle:
hoihoi...leuk om jullie spannende verhalen te lezen, tjeetje zeg...wel handig dat ze daar alleen een claxon gebruiken voor alles tegelijk..haha..moet je hier doen.. veel sterkte, pas goed op en veel geluk !! jullie zijn wel stoer hoor !!( en troy lee zegt nu ook pekkie, hij kijkt de foto's mee )
liefs van chantelle -
02 December 2006 - 19:10
Debbie En Rene:
hoi hoi,
wat een komisch verslag zeg. wel beulen af en toe op die fiets. die bergjes he, daar zijn ze dan. klinkt allemaal heel avontuurlijk!!!
nog bedankt voor de kleurige tas, is multifunctioneel.
het gaat hier allemaal goed, druk met de verbouwing.
have fun, debs en rene -
02 December 2006 - 22:13
Bas & Vanessa:
Super! Geweldig verhaal! Heel erg leuk te lezen en zien hoe jullie het hebben. Voorzichtig hè en heel veel plezier bij het volgende stuk van jullie avontuur,
Liefs Bas en Vanessa -
03 December 2006 - 09:25
Robert :
Hoi hoi,
Na het lezen en beantwoorden van jullie berichtje, was Flip tweeënhalve uur daarna in rust overleden. Uiteraard slaat dit berichtje geheel naast de plank(voor deze collem), maar gezien jullie belangstelling voor hem, vinden wij dat jullie minimaal het recht te hebben dit te weten. Een schrale troost is dat hij tot op de laatste dag, als van ouds, met zijn neus bijna boven je bord zat, nieuwsgierig was wat je in de keuken deed etc etc, ondanks zijn steeds erger wordende handicap/ziekte.
Gistermiddag hem samen weggebracht en dinsdag, hoe cynisch dan ook, wordt hij tijdens de Sint gecremeerd, woensdag haal ik het as op.
Hopelijk komen jullie binnenkort weer met zo'n mooie vakantie verslag, dat doet een mens zeker goed!
Vr. groetjes,
Robert en Kasia -
08 December 2006 - 10:55
Toini:
wat een avonturen zeg!
en jullie foto's zijn ook echt geweldig. Ik ben jaloers ... het is hier vreselijk weer, de hele dag donker en regen. Ik hoop dat jullie binnenkort leuke hotels met frisse zachte bedden treffen! -
08 December 2006 - 10:55
Toini:
wat een avonturen zeg!
en jullie foto's zijn ook echt geweldig. Ik ben jaloers ... het is hier vreselijk weer, de hele dag donker en regen. Ik hoop dat jullie binnenkort leuke hotels met frisse zachte bedden treffen! -
08 December 2006 - 11:40
Klaas Van ACM:
=== GEWELDIG ====
Peggy en Erwin, wat een mooi reisverhaal van jullie fietstocht. De foto's geven ook een prachtig mooi beeld van wat jullie allemaal beleven en zien. Heel veel succes met het vervolg. -
08 December 2006 - 19:00
Rob:
Hoi Peg en Erwin,
Gaaf jullie reisverhaal, Wat een avontuur.
Hoe gaat het bergop jullie af? Altijd warm en vochtig daar, dus het zal zeker zwaar zijn!
Koop om de spieren soepel te houden Kajaputi-olie. Dat moet daar zeker te vinden zijn!? (gezien de naam of zal het indonesisch zijn, dat is weer wat ver op de fiets).
Heel veel succes onderweg en ik zal jullie blijven volgen. -
09 December 2006 - 19:24
Trude:
gaaf zeg!!!! wat een belevenissen al in zo,n korte tijd! geniet van jullie avonturenmoed! groet van Trude en ook van Ria -
10 December 2006 - 16:19
Annemarie & Jeffrey:
Wat een verhalen!! Erg leuk om te lezen, maar ze mogen best wat aardiger zijn ;) En de topografen moeten ook eens beter hun best doen.
Nou zet hem op!! Aan de foto's en de verhalen te vernemen is het zeker de moeite waard!!!!
Veel groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
